Urzędnicy

wrz 22, 2017 przez

Urzędnicy- rola gospodarcza, termin odnoszący się do pracowników administracyjno-biurowych zatrudnionych we wszystkich resortach i działach gospodarki narodowej w Polsce. Jest to kategoria społeczno-zawodowa duża pod względem liczby zatrudnionych i bardzo zróżnicowana, o niezbyt dokładnie określonych granicach (do urzędników zalicza się bowiem zarówno maszynistki, jak i dyrektorów przedsiębiorstw oraz departamentów ministerstw). Po II wojnie światowej zarówno w Polsce, jak i w innych krajach obserwuje się ogromny wzrost liczby urzędników. Związane jest to z ogólnymi tendencjami do centralizacji władzy i biurokratyzacji systemów zarządzania i działania współczesnych państw i społeczeństw. W Polsce upaństwowienie wielu działów gospodarki narodowej w tym zwłaszcza przemysłu i handlu oraz system socjalistycznego planowania zwiększyły zakres działania i władzy administracji państwowej oraz pociągnęły za sobą konieczność powstania wielu instytucji i wzrost liczby urzędników. Działalność urzędników można bardzo ogólnie określić wskazując na kilka jej rodzajów; 1. opracowywanie przepisów; 2. komunikowanie ich tym, których one dotyczą; 3. kontrola realizacji przepisów; 4. prowadzenie ewidencji. Są one ze sobą ściśle związane, a konkretne przejawy działalności różnią się w zależności od dziedziny, której dotyczą. W życiu gospodarczym działalność ta związana Jest z przygotowaniem i realizacją planów gospodarczych oraz zapewnieniem sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstw przemysłowych i innych instytucji. Sprawność ta, a w konsekwencji i stopień zaspokajania materialnych potrzeb obywateli zależy w znacznym stopniu od prawidłowego działania urzędników, a więc od ich kwalifikacji, nawyków pracy, dyscypliny, stopnia identyfikacji z ogólnymi dyrektywami władz politycznych, państwowych, gospodarczych itp. oraz celami instytucji, w których pracują, a także od ich etyki zawodowej. Brak sprawności w działaniu, nacisk na stronę formalną, opieszałość i niekompetencja, obojętność wobec potrzeb obywateli w języku potocznym nazywa się -> biurokracją. Zadania, jakie stawia się przed urzędnikami są zatem bardzo poważne, natomiast ich przygotowanie zawodowe jest w wielu przypadkach niewystarczające, a ich pozycja społeczna 1 ekonomiczna bardzo niska. Urzędnicy stanowią najliczniejszą kategorię pracowników umysłowych, ale mimo to nie mają własnej organizacji związkowej. Po wojnie prawie wszyscy urzędnicy stali się państwowymi lub spółdzielczymi pracownikami najemnymi. W porównaniu z okresem sprzed II wojny nastąpiło zbliżenie poziomu zarobków urzędników i robotników. Istnieją natomiast dość duże różnice między uposażeniami urzędników a przedstawicieli innych kategorii pracowników umysłowych, np. w 1972 w przemyśle uspołecznionym przeciętna płaca urzędnicza wynosiła 99% przeciętnej płacy robotniczej i 67% przeciętnej płacy pracowników inżynieryjno-technicznych. Poziom wykształcenia urzędników jest na ogół niski. Większość urzędników uważa, że ich pozycja społeczna w porównaniu z pozycją przedstawicieli innych warstw i kategorii społecznych jest zbyt mała, a ich praca i wysiłki są przez społeczeństwo nie doceniane (negatywny stereotyp urzędnika).

Podobne

Tagi