System pracy nakładczej
System pracy nakładczej(zwany dawniej chałupnictwem), działalność gospodarcza wykonywana na zlecenie nakładcy: 1. przez osoby fizyczne (chałupników) osobiście lub przy pomocy członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym; 2. w lokalu, którego koszty nie obciążają nakładcy, 3. w zasadzie z materiałów powierzonych przez nakładcę; 4. rozliczana przez każdego chałupnika bezpośrednio z nakładcą na podstawie wykonanych przez niego produktów. S.p.n. znany jest od bardzo dawna i stosowany zarówno w Polsce, jak i w wielu innych krajach świata. System ten opiera się na: bezpośrednim zlecaniu chałupnikowi robót przez nakładcę; organizowaniu przez chałupnika produkcji lub usług na zlecenie nakładcy i na jego rachunek; wykonywaniu przez chałupnika pracy zleconej poza zakładem zwartym lub poza warsztatem nakładcy; wykorzystaniu przez chałupnika również surowców własnych, np. słomy, lnu, odpadów drzewnych. Pracę nakładczą w Polsce wykonują przeważnie: kobiety wychowujące dzieci, które wymagają ich opieki, inwalidzi oraz inne osoby o ograniczonej zdolności do pracy lub osoby, które nie mogą pracować w zakładzie zwartym ze względu na stan zdrowia lub kalectwo; osoby sprawujące stałą opiekę nad chorymi członkami rodziny; twórcy ludowi i artyści rzemieślnicy, wytwarzający wyroby sztuki ludowej i rzemiosła artystycznego; małorolna ludność wiejska w regionalnych skupiskach wytwórczych. W Polsce organizacją gospodarczą zatrudniającą największą liczbę chałupników, tj. ok. 70% ogólnej liczby zatrudnionych w s.p.n., jest spółdzielczość pracy.