Siła nabywcza ludności
Siła nabywcza ludności, możność nabycia przez ludność określonej ilości dóbr i usług, wyrażona sumą pieniędzy i otwartych kredytów, znajdujących się w danym momencie w dyspozycji ludności: przy porównywaniach w czasie należy przyjmować nie zmiany nominalne tej sumy, lecz zmiany jej wartości realnej, tzn. z uwzględnieniem wahań cen artykułów i usług nabywanych przez ludność. Jest to tym ważniejsze, że zazwyczaj przedmiotem zainteresowania jest nie stan s.n.l. w jakimś momencie, lecz jej przepływ w pewnym okresie, ponieważ zestawia się ją z dopływem na rynek dóbr i usług, którymi musi być równoważona. Ostatecznym źródłem s.n.l. jest przeznaczona do spożycia indywidualnego część dochodu narodowego. S.n.l. w danym okresie składa się z: 1. s.n.l. wytworzonej w tym okresie, będącej udziałem w dochodzie narodowym, głównie w formie płac i innych dochodów z tytułu pracy oraz dochodów z własnego gospodarstwa produkcyjnego (gospodarka drobnotowarowa); 2. zakumulowanej s.n.l. z okresów poprzednich, np. podjęte oszczędności; 3. uruchomionej zaliczkowo s.n.l. z okresów przyszłych (akumulacja ujemna w postaci zaciągniętej pożyczki). Tak powstała suma s-n.l. dzieli się na: 1. s.n.l. zrealizowaną, tj. zużytą na zakup dóbr i usług; 2. s.n.l. pokrywającą zaliczkowe uruchomienie s.n.l. w ubiegłych okresach (akumulacja wsteczna w postaci spłaty długów i kredytów); 3. s.n.l. zakumulowaną na okresy następne (złożone oszczędności itp.). Pozycje (2) i (3) w jednym i drugim przypadku można podawać brutto lub netto. Z wymienionych pozycji można planować z dokładnością, odpowiadającą innym wielkościom planu, tylko pozycję (1); inne pozycje raczej się przewiduje, z możliwością znacznie większych odchyleń, zależnych od postępowania ludności; jest to źródło niepewności w sytuacji rynkowej.
